بررسی بازی red dead redemption 2

بازی Red Dead Redemption 2 روایت داستانی درام از شخصیت‌هایی است که در آخرین سال‌های عصر غرب وحشی زندگی می‌گذرانند. افراد یک گروه تبهکار که تحت رهبری «Dutch Van der Linde»، پس از انجام آخرین سرقتشان، از «Blackwater» می‌گریزند تا زندگی خود را در نقاط دیگری پیگیری کنند. شخصیت اصلی بازی که آرتور مورگان نام دارد، به عنوان یکی از اصلی‌ترین اعضای این گروه، باید در حفظ مال و منافع تمامی اعضای گروه گام بردارد و به نوعی هوای همگی را داشته باشد. همانگونه که مشخص است، روند داستانی RDR2، برخلاف نسخه قبلی که روایت‌کننده ماجرایی شخصی بود، این بار برمبنای روابط گروهی استوار است. روابط میان شخصیت‌های گوناگون، موردی است که راکستار تمرکز زیادی رویش داشته و با ارائه ویژگی‌ها و انتخاب‌های زیادی که در طول داستان برای مواجهه با موقعیت‌های ایجاد شده است، تنوع بسیار زیادی از بابت خطوط داستانی بوجود آمده. این تنوع تا حد زیادی مدیون متن بسیار عالی و پرحجمی است که پر است از دیالوگ‌های سنگین و ماندگاری که تا مدت‌ها در ذهن مخاطبان حک خواهند شد.

ارائه یک داستان چند لایه با توجه به جزئیات بسیار ریز و تمرکز بر روی رابطه کارکترها با یکدیگر، درام خوش‌ساختی را بوجود آورده است که علاوه بر داشتن المان‌های جدی در روایت داستانش، طنز همیشگی راکستار را نیز که با طعنه به مسائل سیاسی و اجتماعی آمریکا همراه است، در خود می‌بیند. جزئیات زیادی که در مواجهه با کارکترهای مختلف در حیث داستانی می‌بینیم حتی به شخصیت‌های اصلی بازی نیز محدود نشده است و تعداد بسیار زیاد NPC ها، هرکدام ماجرای مخصوص به خود را دنبال می‌کنند و در گذشت خط زمانی موجود در آن،‌ به صورت پویا فعالیت‌های خود را انجام می‌دهند و در این بین بازی دست مخاطبان را برای تصمیم‌گیری در مورد اتفاقات مختلفی که با آن‌ها روبرو می‌شود باز گذاشته است و در موارد جالبی می‌توان تاثیر این انتخاب‌ها را بعداً در مورد همان شخصیت‌ها و واکنش‌های گوناگونشان در مورد تصمیمات قبلیمان مشاهده کرد. در روزگاری که بازی‌های رایانه‌ای به سمت تمرکز بر روی بخش‌های آنلاین چندنفره گام برداشته‌اند و بعضاً قسمت‌ کمپین داستانی را از کل بازی خود حذف کرده‌اند، پرداختن راکستار به بخش داستانی آن هم با چنین جزئیات باورنکردنی و دقیقی، تعهد بالای این سازنده موفق و هنر نویسندگی افراد توانمندش را بیش از پیش نشان می‌دهد.

ساختار گیم‌پلی RDR 2 را می‌توان مجموعه‌ای از موارد تحول یافته‌ و همچنین بهبودیافته‌ای دانست که برخی از آن‌ها به شکل دیگری در عناوین قبلی راکستار موجود بودند. تحولات گیم‌پلی حتی به نحوه کنترل شخصیت نیز مربوط می‌شود. نخستین تغییراتی که به شکل مشهودی قابل مشاهده هستند، شامل نحوه دویدن، راه رفتن و اسب‌سواری می‌شوند. کنترل شخصیت به واقعی‌ترین شکل ممکن پیاده شده است؛ راه رفتن، دویدن و خسته شدن به شکل تاثیرگذاری در روند گیم‌پلی بازی نقش دارند و مکانیک به کارگیری آن‌ها نیز فرق چندانی با واقعیت ندارند. مهم‌ترین عامل دخیل در این موارد نیز اضافه شدن سیستم کامل سلامت و استقامت (Stamina) است که چه برای کارکتر اصلی و چه برای اسبش مستلزم توجه ویژه‌ای از جانب مخاطبان است. شخصیت بازی پس از مدتی گرسنه می‌شود و در عین حال در مواقعی که خود یا اسبش از کمبود سلامت و استقامت رنج می‌برند، نیازمند مصرف مواد گوناگونی هستند که باید آن‌ها را از طرق مختلف تهیه کرد. گرچه تا پیش از عرضه RDR 2 کمی از بابت واقع‌گرایی افراطی بازی نگرانی‌هایی داشتیم، اما تجربه چند ساعته بازی کافی است تا نشان دهد این واقع‌گرایی بی‌نظیر حتی اگر به قیمت سخت‌تر شدن تجربه RDR 2 در برخی مواقع شود، در اغلب اوقات چنان لذت‌بخش است که وجود آن به یکی از عوامل پررنگ و مثبت گیم‌پلی بازی بدل شده است. گرچه در سال‌های اخیر، عناوین داستان محور به بازی‌هایی بدل گشته‌اند که به جز «دسته جلو ضربدر» زدن کار دیگری از مخاطب برای پیشبرد مراحل بازی‌هایشان نمی‌خواهند، اما همچنان در استدیوهای بازیسازی راکستار، صدها نفر حضور دارند که جزئیات دقیقی از دنیایی عظیم را یک به یک طراحی می‌کنند و برای هرکدام از آن‌ها، مدت زمان زیادی را صرف می‌کنند تا حاصل کار، یک محصول ‌بی‌عیب و نقص باشد. البته لازم به ذکر است که وجود جزئیات بسیار زیاد در این حیث چندان حواستان را پرت نخواهد کرد و بازی نیز همواره نکات قابل توجه آن‌ها را به شما یادآوری می‌کند. علاوه بر موارد فوق، پولیش بودن RDR 2 نیز بسیار قابل توجه است؛ با توجه به اینکه وجود باگ‌های پرتعداد در بازی‌های Open World امری عجیب نیست، اما RDR 2 از این بابت نیز با دقت فراوانی پرداخته شده و نسبت به سایر بازی‌های ساخته شده توسط راکستار، باگ‌های کمتری را شامل می‌شود.

بررسی بازی Red Dead Redemption 2

بازی های کم هزینه و مستقل

یک بازی ویدیویی مستقل(Indipendent Video Game) یا به اختصار Indie به بازی هایی گفته می شود که اغلب بدون حمایت مالی یک ناشر ساخته می شوند،هر چند برخی از بازی هایی که توسط یک ناشر تامین می شوند همچنان Indie محسوب می شوند.بازی های Indie اغلب بر نوآوری متمرکز هستند و به روش دیجیتالی توزیع می شوند.

بازی های Indie از نیمه دوم سال ۲۰۰۰ روند صعودی کسب محبوبیت خود را شروع کردند و عمدتا این محبوبیت را مدیون روش های جدید توزیع آنلاین و ابزارهای توسعه هستند.بعضی از بازی های Indie مثل World of Goo ، MineCraft ، Undertale و Braid از لحاظ مالی بسیار موفق بودند.

هیچ تعریف دقیق و فراگیری برای عناوینی که تحت اسم”بازی های Indie” جای می گیرند وجود ندارد.اما بازی های Indie معمولا ویژگی های خاصی دارند.بازی های Indie توسط افراد، تیم های کوچک یا شرکت های مستقل کوچک ساخته می شوند؛ شرکت هایی که اغلب به طور خاص برای ساخت یک بازی شکل می گیرند.به طور معمول بازی های Indie کوچکتر از عناوین اصلی بازی هستند.

مستقل بودن، تحت کنترل نبودن، نداشتن محدودیت های خلاقانه و عدم نیاز به تایید ناشر(بازی های بزرگ نیازمند تایید ناشر می باشند) از خصوصیت های بازی های Indie می باشد. بنابراین تصمیمات ساخت و طراحی توسط بودجه اختصاص یافته محدود نمی شود.علاوه بر این تیم های با اندازه کوچکتر باعث افزایش مشارکت افراد می شود.

بازیهای Indie حتی می توانند جزئی از گروه بازی های سوم شخص باشند اگر فقط برای سیستم طراحی شده باشند نه برای کمپانی Indie.برای مثال MineCraft برای نینتندو Switch جزئی از بازی های سوم شخص هست.(بازی های سوم شخص به بازی هایی اطلاق می شود که قرارداد بین دو شرکت مجزا می باشد و شرکت سومی کار این پروژه را انجام می دهد.)

تیم های کوچک با دامنه خلاقیت بدون حد و حصر بازی های Indie را می سازند که برای نوآوری، خلاقیت و آزمایش های هنریشان شناخته می شوند.محدودیت سازندگان در ساخت گرافیک می تواند منجر به نوآوری های جدید در گیم پلی شود.

هر دو ژانر کلاسیک و نوآور در گیم پلی دیده شده است.با این حال، Indie بودن یک بازی به این معنی نیست که بازی بر روی نوآوری تمرکز دارد.

علاوه بر این، بازی های Indie لازم نیستبه طور کامل از ناشران بزرگ جدا شوند تا به عنوان Indie در نظر گرفته شوند.به عنوان مثال بازی Bastion که توسط Super Giant Games ساخته شده است توسط کمپانی برادران وارنر منتشر شده است.

 خصوصیات بازی های :Indie
۱٫ سازنده های این مدل بازی، بیشتر گروه های کوچک یا شرکت های کوچک هستند.

۲٫ این نوع بازی ها از بازی های معمول ساده تر و کوچکتر هستند.

۳٫ گروه های سازنده ی این نوع بازی ها اغلب از نظر مالی پشتیبانی نمی شوند.

۴٫ بازی های ایندی بیشتر به صورت دیجیتالی به فروش می رسند و یا مجانی عرضه میشوند.

۵٫ بیشتر اوقات سازندگان این نوع بازی ها دنبال منافع مالی خود نیستند و فقط برای علاقه ای که دارند بازی می سازند.

۶٫ این گروه ها خود را محدود به ناشرها به خاطر موضوعات مالی نمی کنند(برعکس بازی های بزرگ)

۷٫ موضوعات مالی به هیچ عنوان روی کیفیت، گیم پلی، طراحی و ساخت بازی نباید تاثیری بگذارد!

۸٫ ممکن هست تیم سازنده برای بهتر ساختن بخش هایی از بازی مانند گرافیک به مشکل بخورد ولی با وجود این مشکل، بر روی گیم پلی، طراحی و نوآوری بیشتر تمرکز خواهند کرد.

۹٫ بازی های ایندی جمع وسیعی از سبک ها ر پشتیبانی می کند. از سبک های قدیمی گرفته تا گیم پلی های روز…

۱۰٫ همان طور که بازی های روز و مدرن قابل مقایسه با فیلم های بزرگ هستند، ایندی گیم ها نیز با انیمشن ها و فیلم های کوتاه مقایسه می شوند…

به خاطر این خصوصیات هست که بازی های Indie هم اکنون به عنوان بازی هایی شناخته شده اند که بر گیم پلی، نوآوری و خلاقیت، ساخت ایده و هنرمندی تکیه دارد.